Fajne miasto! wydaje się być nawet małym ;), z racji świetnie funkcjonującej komunikacji miejskiej. Jeden bilet i jeździsz czym chcesz i gdzie chcesz. Plac Wacława -> 5 minut -> Hradczany .. metro to fantastyczny wynalazek!
Spróbowałem słynnych czeskich pieczonych kiełbasek, ale mi nie smakowało, natomiast gulasz z knedlikami mógłbym jeść codziennie! Popijać lekkim, ale jednak wyraźnie goryczkowym pivkiem. W sumie pivko mają rewelacyjne, najbardziej przypadł mi do gustu Budweiser, ale pamiętam, że kiedyś to istniał tylko Primator.. to były czasy! :)) Gołym okiem widać, jak prażanie uwielbiają ten trunek - z racji małej zawartości alk. (2,5%- max5%) - piją od samego rana i wszędzie. Delektują się pivkiem w parkach i otwartych od rana pub'ach.. a raczej gospodach piwnych, knajpkach. Na jednej ulicy jest ich kilka i wszystkie w typowym pivnym, czeskim ciężkim, klimacie. Dzielnica Żiżkov, (gdzie nocowaliśmy) podobno ma największą ilość gospód w Europie, przypadającą na jedną ulicę.
Wśród tych wszystkich kamienic i knajpek spodobała mi się - wieża telewizyjna ... Sam nie wiem, czy ciekawsza jest za dnia, kiedy można podziwiać zamontowaną na niej instalację artystyczną, czy w nocy, kiedy nad dzielnicą skąpo oświetlonych kamienic, świeci jak gigantyczna dziecięca kolorowa lampka nocna o wysokości 216 metrów... Za dnia możemy podziwiać (choć niektórzy uważają całość za największe szkaradztwo Pragi) rzeźby raczkujących po wieży dzieci, których autorem jest czeski artysta David Černý. Instalacja, pomyślana jako tymczasowa, spotkała się z pozytywnym odzewem i zmieniła się w stałą ekspozycję. Niektórzy uważają, że figurki dzieci psują styl high-tech samej wieży. Mi się podoba :)
Nie byliśmy na wzgórzu, gdzie kiedyś górował nad miastem największy na świecie pomnik towarzysza Stalina, a dzisiaj w jego miejscu zamontowany jest gigantyczny metronom, a pewnie fajnie byłoby usiąść pod nim i napić się ciemnego lagera, podziwiać panoramę miasta.
Natomiast zupełnie przez przypadek odkryliśmy 'ścianę Lennona'. Kolejne nawiązanie do okresu lat 70-80, kiedy to Czechosłowacja tkwiła w głębokim socjalizmie z promykiem nadziei na lepsze jutro, czyli ścianą Lennona. Mówiono wtedy "macie swojego Lenina, zostawcie nam Lennona". Na ścianie wypisywano hasło niewygodne dla partii, ta notorycznie ją malowała na biało, a następnego dnia ściana znowu należała do buntujących się młodych ludzi. Dzisiaj żyje swoim życiem, codziennie pojawia się nowe graffiti, krótki tekst, sentencja i nie wiesz, czy następnego dnia jeszcze odnajdziesz pozostawiony przez siebie ślad. Spotykają się tam młodzi ludzie, artyści, ekolodzy. Kiedy tam byliśmy też odbywał się jakiś performens.
W ogóle tym razem odebrałem Pragę jakoś inaczej. Oczywiście urokliwe uliczki, wszechobecna historia, tworzą klimat. Mnie jednak podobało się to, co innych może razić. Wspomniana już futurystyczna wieża telewizyjna, metronom, ściana Lennona tuż obok Mostu Karola, nowoczesne i równie futurystyczne skrzydło Teatru Narodowego (nowa scena). Jak zobaczyłem ten budynek od razu byłem zachwycony, ale nie potrafiłem zebrać myśli. To było wielkie niedowierzanie i zaskoczenie. Byliśmy już zmęczeni dniem i szliśmy zobaczyć z bliska budynek teatru, który pięknie błyszczał i przyciągał wzrok w całej panoramie Pragi. Ale nie tego na miejscu się spodziewałem! Autentycznie byłem zaskoczony. Za przepięknym gmachem z 19 wieku ukazał się ... nadmuchany prostokątny blok (niczym balon ze szkieletem w środku, formujący kształt budynku w prostokąt). Mi się podoba :)
Oko zatrzymałem jeszcze tu:
Praga dla przywiezionego autokarem przeciętnego polskiego turysty:
:))
Spróbowałem słynnych czeskich pieczonych kiełbasek, ale mi nie smakowało, natomiast gulasz z knedlikami mógłbym jeść codziennie! Popijać lekkim, ale jednak wyraźnie goryczkowym pivkiem. W sumie pivko mają rewelacyjne, najbardziej przypadł mi do gustu Budweiser, ale pamiętam, że kiedyś to istniał tylko Primator.. to były czasy! :)) Gołym okiem widać, jak prażanie uwielbiają ten trunek - z racji małej zawartości alk. (2,5%- max5%) - piją od samego rana i wszędzie. Delektują się pivkiem w parkach i otwartych od rana pub'ach.. a raczej gospodach piwnych, knajpkach. Na jednej ulicy jest ich kilka i wszystkie w typowym pivnym, czeskim ciężkim, klimacie. Dzielnica Żiżkov, (gdzie nocowaliśmy) podobno ma największą ilość gospód w Europie, przypadającą na jedną ulicę.
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
Wśród tych wszystkich kamienic i knajpek spodobała mi się - wieża telewizyjna ... Sam nie wiem, czy ciekawsza jest za dnia, kiedy można podziwiać zamontowaną na niej instalację artystyczną, czy w nocy, kiedy nad dzielnicą skąpo oświetlonych kamienic, świeci jak gigantyczna dziecięca kolorowa lampka nocna o wysokości 216 metrów... Za dnia możemy podziwiać (choć niektórzy uważają całość za największe szkaradztwo Pragi) rzeźby raczkujących po wieży dzieci, których autorem jest czeski artysta David Černý. Instalacja, pomyślana jako tymczasowa, spotkała się z pozytywnym odzewem i zmieniła się w stałą ekspozycję. Niektórzy uważają, że figurki dzieci psują styl high-tech samej wieży. Mi się podoba :)
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
Nie byliśmy na wzgórzu, gdzie kiedyś górował nad miastem największy na świecie pomnik towarzysza Stalina, a dzisiaj w jego miejscu zamontowany jest gigantyczny metronom, a pewnie fajnie byłoby usiąść pod nim i napić się ciemnego lagera, podziwiać panoramę miasta.
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
Natomiast zupełnie przez przypadek odkryliśmy 'ścianę Lennona'. Kolejne nawiązanie do okresu lat 70-80, kiedy to Czechosłowacja tkwiła w głębokim socjalizmie z promykiem nadziei na lepsze jutro, czyli ścianą Lennona. Mówiono wtedy "macie swojego Lenina, zostawcie nam Lennona". Na ścianie wypisywano hasło niewygodne dla partii, ta notorycznie ją malowała na biało, a następnego dnia ściana znowu należała do buntujących się młodych ludzi. Dzisiaj żyje swoim życiem, codziennie pojawia się nowe graffiti, krótki tekst, sentencja i nie wiesz, czy następnego dnia jeszcze odnajdziesz pozostawiony przez siebie ślad. Spotykają się tam młodzi ludzie, artyści, ekolodzy. Kiedy tam byliśmy też odbywał się jakiś performens.
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
W ogóle tym razem odebrałem Pragę jakoś inaczej. Oczywiście urokliwe uliczki, wszechobecna historia, tworzą klimat. Mnie jednak podobało się to, co innych może razić. Wspomniana już futurystyczna wieża telewizyjna, metronom, ściana Lennona tuż obok Mostu Karola, nowoczesne i równie futurystyczne skrzydło Teatru Narodowego (nowa scena). Jak zobaczyłem ten budynek od razu byłem zachwycony, ale nie potrafiłem zebrać myśli. To było wielkie niedowierzanie i zaskoczenie. Byliśmy już zmęczeni dniem i szliśmy zobaczyć z bliska budynek teatru, który pięknie błyszczał i przyciągał wzrok w całej panoramie Pragi. Ale nie tego na miejscu się spodziewałem! Autentycznie byłem zaskoczony. Za przepięknym gmachem z 19 wieku ukazał się ... nadmuchany prostokątny blok (niczym balon ze szkieletem w środku, formujący kształt budynku w prostokąt). Mi się podoba :)
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
 |
| Od ONŻ - oporny na życie |
Oko zatrzymałem jeszcze tu:
Praga dla przywiezionego autokarem przeciętnego polskiego turysty:
:))
Komentarze
Prześlij komentarz